ကဗ်ာ

မွန္ရိပ္
ၾကင္နာယုယေရးပါေသာလညး္ မိန္းမဟူသည္မ်ားလွသည္ကား
မ်ားလွသည္ကား မွန္ရိပ္ ပမာမထင္သာ
မဟုက္ေလပဲ က်ြနု္ပ္သည္ ကား
ရူပါကခ်ဴခ်ာျပီး အမူအယာကမလွလို႕လား
ေတြးမိေလတိုင္း ရင္နာမိသည္

ခင္မဲ့သူ
ငွက္တစ္ေကာင္မွာ ေကာင္းကင္ယံတြင္
ခင္မဲ့သူမရွိ တြယ္ရာကင္းမဲ့ ပ်ံသန္းရင္းနွင့္
မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း အဆုံးကိုပင္
လိုက္ရွာေန၏ 

သူငယ္ခ်င္း
သူငယ္ခ်င္းရယ္ ငါရဲ႕ ဘ၀ကိုမလာခ်င္ပါနဲ႕ကြာ
ဆင္းရဲမူေတြ ပိုက္ေထြးလို႔
၀မ္းနည္း ရတယ္သူငယ္ခ်င္း  

သဇင္
သဇင္ပန္းရယ္ စင္ျမင့္ေပါတြင္ ေနပါေသာလည္း
ပန္းခေရကိုေတာ့ မဟားပါနဲ့ကသဇင္ရယ္
သဘာ၀အရိပ္ေအာက္မွာ မို႕ အခ်ိန္တန္ေတာ့
ေၾကြက်မွာပါသဇင္ရယ္ 

ပပမဒီ
မုံရြာျမိဳ႕ အနီး အေနာက္ဘက္တြင္
ခ်င္းတြင္းျမစ္တည္ရွိေလ၏ ခ်င္းတြင္းျမစ္အေနာက္ဘက္တြင္
ရင့္မာပင္ျမိဳ႕ေလး အနီး ေၾကးနီမွိုင္းရြာတြင္
ပပမဒီမေလးေနေလသည္ က်ြန္ေတာ့္ခ်က္ေခ်ြေမြးရပ္ေျမသို႕ 

တာယာဖိနပ္စီးျပီး အကၤ ်ီ အစုတ္နွင့္ ကိုယ့္ကို
အရင္ကလို မခင္ေတာ့္ဘူးလားပပ၀တီရယ္
ငါးတန္းေက်ာင္းသား ဘ၀တြင္ ေရာက္မိခဲ့သည္  

မာနမၾကီးနဲ႕
သဇင္လိုလဲ မာန မၾကီးနဲ႕
နွင္းဆီလိုလဲ ဆူးမမ်ားနဲ႕
ပိေတာက္လိုလဲ မာနမေထာင္နဲ႕
စံပယ္လိုသာျဖဴစင္ပါမိန္းကေလးရာ

ေမာင္ေလး
ေရကိုခ်စ္တာပန္းေဗဒါ
ပန္းကိုခ်စ္တာ ေရြလိပ္ျပာ
မမကိုခ်စ္တာ ေမာင္ေလးပါ

ကဗ်ာမပီ
က်ြန္ေတာ့္ ရင္ျဖစ္လာေလေသာ
ခံစားခ်က္တခ်ဳိ႕ ကာရံမပီ
စာမညီပဲ ေရးမိေရးရာေရးမိေလသည္

 

ဘ၀မွာ
ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ ငါ့ဘ၀မွာကြာ
ေအာင္ျမင္မူေတြမရွိ က်ရွုံးျခင္းသာ
ရင္ဆိုင္ရသည္ ဘ၀တေကြ႔မွာ
လမ္းေလ်ာက္သြားရင္း စိတ္ ခ်မ္းသာမွု႔ ေတြေတာ့္
ေတြ႔ခဲ့ေလသည္

ခ်မ္းသာျခင္း
ခ်မ္းသာျခင္းဆိုသည္မွာ လူခ်မ္းသာျခင္းမွာ
ပင္လယ္ေရလွိုင္းပုက္သည့္ ပမာ
ခဏတာသာတည္ျမဲေလသည္
စိက္ခ်မ္းသာမူက ဘ၀တိုင္းမွာ
ခ်မ္းသာေလသည္

ေဇယ်ာသူရ၏ဘ၀
ေဖ့ဘုက္ေပါတြင္ က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္မွာ
ကဗ်ာေတြးေရး ေဆာင္းပါးေတြေရး
ေဖ့ဘုက္ေပါတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို
မိက္ဆက္တက္ျပီး မၾကဴတက္သည္က
အမွန္ပါ

ဘ၀အစ
မနက္ခင္း မိုးလင္း ေနထြက္ကထည္း က
မ်က္လုံးက္ုိဖြင့္ အိပ္ရာနိုူးေတာ့္
လြမ္းေရးကိုလဲ မေတြးနိုင္
၀မ္းေရးကိုသာ ေတြးမိေလသည္  

ဘ၀ကံ
ငါမွာကကြာ ပိုက္ဆံေတာ့
မခ်မ္းသာေပ အေပါင္းသင္းေတြ
ေရာင္းရင္းေတြက ခ်မ္းသာေသာလည္း
ငါကေတာ့ကြာ ဘ၀ကံက
အက်ဳိးေပးနဲတာက အမွန္ပါ

ေညာင္းလွျပီ
ရုပ္ေသြးရုပ္ေတြသည္ ဇာတ္ဆရာအလိုက်
ကရေသာလည္း ေညာင္းလွလို႔ေမာလွျပီ
ငါကေတာ့ မကခ်င္ေတာ့ဘူး
ဇာတ္ဆရာရယ္

မိန္းကေလးရယ္
ငါကေတာ့္ကြာ ရူပါကခ်ဴခ်ာတယ္
အမူယာက မလွ
ေနေတာ့္တဲကုက္ စားေတာ့္ပဲျပဳတ္
မင္းေလးကိုေတာ့ ျပန္မခ်စ္နိုင္ပါ
မိန္းကေလးရယ္

ဒီမွာမိန္းကေလး
ငါကေလ ငါ့ဘ၀မွာ
အခ်စ္ဆိုတာ မရွိေသး
မုန္းတာလဲ မလိုခ်င္ေသးပါ
မိန္းကေလးရယ္

သစၥာရွိသူ
ငါ၏ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္
မာယာမ်ားသူ မလာပါနဲ႔
လွည့္စားျခင္းကို ခံရပါမူ
သစၥာရွိသူ နာက်င္လို႔ပါ 

ေပ်ာ္သည္
ငါ၏ ကဗ်ာ
ငါေရးသည္ စာေတြ
ကိုတိုင္ဖက္ျပီး ေပ်ာ္တက္
ေလသည္ သူငယ္ခ်င္းေတြ
စိက္ဆင္းရဲမူ မေပးခ်င္တာ
အမွန္ပါ

အရင္ခ်ိန္တြင္
အရင္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
မ်ားသည္ ၀ို္္င္းျပီးနိမ္ေသာ
ရွက္မိေလသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္
၀ို္င္းျပီးဆေနာက္ ေသာလည္း
ငါမရွက္မိတာက အမွန္ပါ

ပညာဆိုသည္ကား
ပညာဆိုသည္ကား အတက္ကို
ဆိုလိုေသာလည္း က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္မွာ
ပညာဆိုသည္ကို အသိအလိမၼာဟုသာ
အဓိပၸာယ္ဖြင့္မိေလသည္

လူေတြလူေတြ
လူေတြ လူေတြ လိုရင္တမ်ဳိး
မလိုတမ်ဳိး ခ်ီးမြမ္းေသာလည္း
ခုနစ္ရက္ ကဲ့ရက္ေသာလည္း
ခုနစ္ရက္သာ ရွိတက္ေလသည္ 

ကဗ်ာေရးသူ
ကဗ်ာေရးသူတိုင္းမွာ တစ္ခါတေလေတြး
တစ္ခါတေလ ေငးမိေဆြးမိေလသည္
တစ္ခါတေလ လြမ္းဆြတ္တမ္းတ
မ်က္ရည္က်မိတာက အမွန္ပင္

လြမ္းေနမယ္
ခင္သူနဲ႔ေ၀း ဘ၀ေလးမို႔
ေမ်ာေငး တမ္းတ
မ်က္ရည္စနွင့္ ခင္ရသူကို
လြမ္းေနမယ္

ေမ့လိုက္ပါ
မိုးေကာင္းကင္ေအာက္ မေျဖာင့္ေမြ႔ေသာ
လမ္းတြင္ဆူးခလုပ္မ်ားနွင့္ သြားဖို႔လာဖို႔
ခက္ခဲေလသည္ ငါဘ၀မွာလဲ
အခ်စ္ဆိုတာ မေျဖာင့္ေသာလမ္းလို
ခက္ခဲေသာေၾကာင့္ ေမ့လိုက္ပါမိန္းကေလးရယ္

ေနွာင္ခ်ိန္
ေနွာင္ခ်ိန္တြင္ လူေတြက
အစားအေသာက္ေတြ
ဆင္းရဲျပီးေတာ့္ စာကေလးငွက္က
ငွက္အၾကီးစားေတြျဖစ္ ျပီး
က်ားေတြက မိုးေပါကို
ျပန္တက္ျပီး လူသားေတြကိုစားမလား

ဆားငန္ေရ
အခ်စ္ဆို ဆားငန္ေရပမာ
ေသာက္ေလေသာက္ေလ
ငက္မေျပသည္ အခ်စ္ဆိုတာ
လည္းထိုနည္းတူစြာ ခ်စ္ျပီးရင္းခ်စ္
ခ်စ္ခ်င္ေနသည္

တို႔မိသားစုဘ၀
တို႔ကေလးဘ၀တြင္ အိမ္တြင္မိုးကမလုံ
ထီးေဆာင္းကာျဖင့္ အိပ္ၾကေလသည္
မိုးမရြာေသာ ညေတြမွာေလ
ၾကယ္ေတြျမင္ရသည္ ေဆာင္းတြင္းအခါတြင္
ဂုန္နအိပ္ခ်ဳံကာ အိပ္ခဲ့ရသည္

ေက်ာင္းေနအခါပညာသင္
ေက်ာင္းေနေသာအခါ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္တြင္
မုန္႔ဖိုးမပါဗိုက္ကဆာလည္း ေက်ာင္းသို႔သြားကာ
ပညာသင္သည္ တရာဖိနပ္ကိုစီး
အေပါင္းအသင္းဆိုတာ မရွိခဲ့ေပ

ထမင္းစားသည့္အခါ
ထမင္းစားသည့္ အခါမ်ားတြင္
ထမင္းသည္ကား ေပ်ာ့တူးမနပ္
ငံျပာရည္ကုိ အိုးေပါတင္ကာ
ငရုက္သီးထည့္ကာ စားရေလသည္

အရင္ခ်ိန္တြင္
အရင္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား
မ်ားသည္ ၀ို္္င္းျပီးနိမ္ေသာ
ရွက္မိေလသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္
၀ို္င္းျပီးဆေနာက္ ေသာလည္း
ငါမရွက္မိတာက အမွန္ပါ

သူငယ္ခ်င္းမ်ား
သူငယ္ခ်င္းမ်ားမွာ ပညာတက္ကိုဆီ
တက္က်ေသာလည္း က်ြန္ေတာ္တစ္ေယာက္မွာ
အထီးက်န္စြာေနေနရလည္း အားမေလ်ာ့ပါ
ဆက္လက္ၾကိဳးစား ရမည္တကား

အသဲစြဲေအာင္
အရင္ခ်ိန္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
အသဲစြဲေအာင္ ခ်စ္ေသာလည္း
ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္နွင့္
ခြဲခြါသြားသည္ကား ရင္နာစရာပင္

ေရွးေရွးတုန္းက ကဗ်ာ
အခ်စ္ခရီးမွာ ပစၥည္းမပါလို႔ အျပစ္ၾကီးရွာျပီး
မုန္းတာလား ၾကင္နာအတြက္ခင္ပါလ်က္နဲ႔
ပညာမတက္လို႔မုန္းတာလား မဟုက္ေလပဲ
နုက္က်ြန္ေလျပီး ရုပ္ရည္မြဲလို႔မုန္းတာလား

မိုး
မိုးရြာခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ပန္းပင္
စိမ္းလန္းစိုျပည္သည္
ငါ၏အနား မိုးဆုိေသာ
မိန္းကေလးေၾကာင့္
စိက္ေပ်ာ္ရြင္၏

မိုးကုတ္စက္၀ိုင္း
မိုးကုတ္စက္၀ို္င္းတြင္း
လူတစ္ေယာက္မွာ
လမ္းေရွာက္သြားေသာ္
အဆုံးကိုမေတြ႔
အစကိုလဲမေတြ႔ေပ

ျပည့္စုံျခင္း
အေမရယ္ သားဘ၀မွာ
မေအာင္ျမင္ေသးေသာ္လည္း
ေအာင္ျမင္ေသာတေန႔ ေမ့ဆီကို
သားျပန္လာပါမယ္ ေမေမ

မအလွေၾကာင့္
မအလွေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕သူေတြမွာ
စိတၱဇေဆးရုံေရာက္ရွိသြားျပီး
ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ျဖစ္က်ေလသည္
မရယ္ အလွေတြနဲ႔ အသဲမကြဲဘူးသူေတြကို
မဖမ္းစားပါနဲ႔မရယ္

လက္မွက္
ဗီဒီယိုကားေတြမွာျဖင့္ သူမ်ားေတြေရကူး
ေရေခ်ာစီးတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္း၏
က်ြန္ုပ္သည္ကား ေႏြရာသီမွာ
ခရီးထြက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြခင္က်
လက္မွက္ေတြထိုးေပးရတာ ေပ်ာ္စရာတစ္ခုပါ

အေရာင္ေတြဖုံး
လေရာင္က သည္ လူသားေတြ
အတြက္ အလင္းေရာင္ေပးသည္
လျပည့္ညမွာ တိမ္ေရာင္ဖုံးကြယ္
ေနေလေသာ္ေၾကာင့္ လေရာင္အဆင္း
ေပ်ာက္ဆုံးရျပီ

ရင္ထဲကအပူ
ငါ့ရင္ထဲကအပူေတြက တြယ္ရာကင္းမဲ့
ေဖာ္မရွိ တစ္ေယာက္ထဲပ်င္း
လြမ္းရသူလဲ မရွိ ရင္ခြင္ထဲမွာ
မီးေတာက္တစ္ခုလို ခံစားရ၏

သူငယ္ခ်င္းအမုန္း
သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒီဘ၀မွာ
သူငယ္ခ်င္းက အမုန္းတရားေတြနဲ႔
ေျပာလာခဲ့ေသာ ေနာင္ဘ၀မွာ
ျပဳံးက်စတမ္း မေမ့တမ္း

ဟုက္မွန္ေသာ္
ဟုက္မွန္ေသာ္ စကားကို
ေျပာဆိုခဲ့ေသာ္ လူငယ္တစ္ေယာက္အား
လူၾကီးမုန္းကာ အမုန္းေတာေတာင္
ေျပာမဆုံးနိုင္ေအာင္ ျဖစ္တက္ေလသည္

ကံမေကာင္း
ငါဘ၀က ကြာ ကံမေကာင္းသျဖင့္ ရုပ္ကဆိုးသည္
ပစၥည္းကမြဲ ပညာကမတက္ စာေတြဖက္ကာ
အခ်ိန္ကုန္ကာ ဒီဘ၀တြင္ ဒီမ်သာ ကုန္ဆုံးေလသည္  

အခ်စ္
အခ်စ္မရွိတဲ့ ငါ့ဘ၀မွာ ေသမထူး ေနလဲမထူးေပ
အခ်စ္ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ကို ငါမသိေပ အမုန္းကိုေတာ့္
ခံစားရတာေတာ့္ခနခန ေတြ႔ရေလသည္

တို႔ေတာ္ရြာကမိန္းကေလး
တို႔ေတာရြာမွာ ဆင္းရဲျပီးစာေတာ္ေသာမိန္းကေလးကို
ရြာမွေထာက္ပံ့ျပီး ျမိဳ႔သို႔ ပညာသင္ခိုင္းခဲ့ေလသည္
စာတက္ျပီး က်ြန္ေတာ္တို႔ရြာကိုေရာက္ေသာ္
ရြာကဆန္ေတြက ၾကမ္းတယ္တယ္တဲ့ ရြာကေရက မေကာင္းဘူးတဲ့
မိန္းကေလးရယ္မာနတရား ထားတက္တာလား